Każdy odpowie natychmiast, że tak, wiadomo przecież. Ale jak często mamy świadomość tego, że oddychamy ? Można zapytać co to właściwie znaczy mieć świadomość swojego oddechu? To znaczy, że czujesz, że oddychasz, kierując swoją uwagę właśnie na niego. Czujesz kiedy Twoje ciało napełnia się powietrzem i kiedy się z niego uwalnia, kiedy Twoja klatka piersiowa unosi się na wdechu i opada na wydechu, kiedy podbrzusze faluje  w jego rytm, wtedy wiesz że oddychasz, wtedy jesteś tego świadoma/świadomy.
Oddech jest najpotężniejszym narzędziem, do uwalniania, transformacji i przyjmowania nowego i zawsze mamy do niego dostęp.
Aby móc korzystać ze swojego oddechu, pomocne jest nawiązanie z nim relacji, uświadomienie sobie właśnie, jak oddychamy. Ta czynność sama w sobie jest bardzo relaksująca i równoważąca. Najważniejszą częścią praktykowania jest to, że świadomie nie zmieniasz swojego oddechu i nie wpływasz na niego – po prostu obserwujesz go bez osądu. Można wtedy zauważyć, kiedy oddech zmienia się i kiedy zdajesz sobie z tego sprawę. Wtedy wystarczy obserwować i czuć, czuć i obserwować.
Do czego właściwie potrzebne nam świadome oddychanie?
Każdy wdech zasila nasze ciało nową energią, pomaga docierać do najdalszych zakamarków, w których być może skrywają się tajemnice naszego bólu czy zranienia, trudnego momentu. Wdech jest jak lekarstwo, dotleniając te wrażliwe miejsca, może pomóc im się goić. Wydech z kolei zabiera z ciała to co już niepotrzebne, pomaga regenerować i rozluźniać. Stłumione emocje mają szansę wypłynąć na powierzchnię, uwalniając  przy tym napięcia i towarzyszące blokady. Oczyszczamy nasze ciało na poziomie komórkowym.
Dzięki zwiększonej energii w ciele, która zaczyna krążyć i podnosić nasze wibracje, powstaje więcej przestrzeni i jasności w umyśle, mamy szansę na lepsze zdrowie i czerpanie radości z bycia tak po prostu, mamy szansę na integrację po zmianie, mamy szansę, aby uwolnić swój potencjał i w pełni z niego korzystać.
W każdym oddechu wszystko jest dobrze, jeśli nie jest – powróć do oddechu.
Autorka: Weronika Gucman